La chica de nieve: reflexións entre as sombras

A desaparición da pequena Kiera Templeton na cabalgata de Acción de Gracias de Macy’s no novembro de 1998 causa unha grande conmoción no estado de Nova Iorque. Os seus pais, desesperados, manteñen unha busca inesgotable, que os afunde na escuridade a medida que os anos pasan sen noticias da súa filla.

Miren Triggs, estudante de último ano de xornalismo, interésase no caso e adéntrase na súa investigación. Curiosa e teimuda, adicará os seus esforzos a atopa-la rapaza custe o que custe, en ocasións mesmo desafiando as normas ocultas da prensa. Miren e Kiera comparten un pasado cheo de sombras, encontrárense é a única maneira de acadar a luz.

Javier Castillo (Málaga, 1987) é o autor de La chica de nieve (2020), o último thriller que publicou ata o momento. Antes viñeron El día que se perdió la cordura (2017), El día que se perdió el amor (2018) e Todo lo que sucedió con Miranda Huff (2019).

Coñecín a este escritor por casualidade. O seu primeiro libro chegoume en forma de agasallo de Nadal hai case tres anos, e desde ese momento seguín os seus pasos. As súas historias poden atrapar ao lector desde a primeira páxina, manteñen o suspense ata o final a través de pequenas doses de curiosidade que vai inxectando en cada capítulo.

La chica de nieve mostra a un autor xa consolidado no xénero do suspense. Fai uso dunha linguaxe elaborada, pero non por iso complexa, que afonda nas descricións e nas emocións das personaxes, de xeito que o que le pode chegar a sentirse dentro delas. Sofres con elas, ris con elas, buscas con elas e atopas con elas.

Máis alá da trama principal, a busca de Kiera Templeton, a novela realiza unha crítica ás estruturas de poder da sociedade. Analiza como os intereses económicos priman sobre os da poboación nun ámbito con tanta importancia como é o xornalístico. A protagonista, Miren, convértese nun símbolo de defensa da prensa útil, da que busca a verdade por moi agochada que estea e a saca á luz.

O tema da violencia de xénero, das agresións sexuais, dos perigos aos que están expostas as mulleres, tamén ten cabida nas 512 páxinas que compoñen a obra. Coméntanse varios casos deste tipo e as solucións que tiveron por parte da xustiza. Crea deste modo, unha vez máis, unha crítica, á par que loita por unha maior e mellor defensa da muller ante esta lacra social.

Un aspecto moi destacable do libro é a súa documentación. Está ambientado entre 1998 e 2010 e fai referencia a acontecementos e personalidades reais deses anos, ben contextualizados. Pon especial fincapé na evolución tecnolóxica, narrando, por exemplo, como as cintas VHS deron paso aos DVD para logo ser substituídos por tecnoloxías máis punteiras como o streaming trala chegada de Internet.

Non podo deixar de recomendar La chica de nieve a calquera persoa que desexe aproveitar os días de descanso para reflexionar. É un libro que se pode ler en tres tardes, pero que dá para pensar toda unha vida. Javier Castillo non defrauda, non lle perdáde-la pista.

Diseña un sitio como este con WordPress.com
Comenzar